Doorgaan naar hoofdcontent

Voeten vegen


Het is en blijft een twijfelgeval.

Ik, Bibi, ben een baby van 10 weken, ok bijna 11!
Ik ben wel een terrorist, zeggen mijn mensen vader en moeder.. 
Zo een hebben ze nog nooit meegemaakt, maar wel een hele lieve, knuffelbare 
(als ik niet in een neus hang) 
en mooie.


Als baby zijnde moet ik leren, heel veel leren en dat leren doe ik van Sophie.
Zoals het gedrag buiten..

Vanmorgen werd ik uit mijn bench gehaald, waar ik heerlijk lag te relaxen en bedenkende wat ik vandaag allemaal zou gaan uitspoken


Allereerst gingen we naar buiten.

Nog steeds niet echt mijn favoriete bezigheid dus ik poep en pies op 1 vierkante meter en op het moment dat ik in dat gras wordt neergezet. 
Ga dan verder plat op mijn kont zitten en hopen dat ik dan getild ga worden 
( wat overigens niet gebeurt want ze vind dat ik ook moet bewegen en dat mijn nageltjes dan wat slijten).


Ok, uiteindelijk dan toch maar meelopen en doen wat Sophie doet.
Dus, aan elk grassprietje ruiken,


Voeten vegen om te laten zien dat wij er waren, pffff ik zat helemaal onder want Sophie ploegt het hele veld om en de plaggen vliegen over mijn lijf.
Er is alleen een probleem bij het imiteren van Sophie..
Sophie weet niet wat ze is, ze is aan het twijfelen volgens mij.

Sophie is een teef, maar piest soms als een reu... Tsja... wat zal ik dan doen!

Onderweg is er altijd wat te zien, vooral de familie Zwaan die altijd op ons af komen alsof ze ons een lekker hapje vinden.


Sophie gaat dan haar stoere gedrag vertonen, in tegenstelling wat op haar tuig staat
 ( drama queen), en gaat heel stoer staan doen. 
Mijn vrouwtje vind dat niet grappig want die heeft het niet zo op zwanen die een meter afstand van ons zijn met hun jongen.



Op mijn tuig staat lifequard, nou dat doe ik hoor... plat op mijn kont en kijken wat er allemaal gebeurt bij de familie Zwaan, die terugkijken.



Nadat we ook nog even naar het totaalplaatje gekeken hebben met al die vogels die er ook nog bij kwamen omdat het etenstijd was


Liepen we zij aan zij weer naar huis, want Sophie en ik zijn 1 dus lopen wij zij aan zij 
( en gaan steeds harder) naar huis.


Thuis waar ik mijn andere roeping uitoefen,

Ik ben namelijk binnenhuisarchitect! Ik verander graag opstellingen en daar ben ik dan ook de hele dag mee bezig!
Ik sleep overal kleden uit en af en ren er keihard mee door het huis om ze ergens te verzamelen!
.


Ook verander ik graag, mooi geschilderde stoelen in mooi geschilderde stoelen met allemaal kleine putjes er in...Die putjes zijn van mijn tandjes..

Liefs Bibi

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Huhhhhh wat is er buiten aan de hand?

Whoooooowwwwwwwwwwwwww!!!!!!!! Hebben jullie het gezien?!!!! Maar boven alles, hebben jullie het gevoeld!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!??? Toen ik gisteren buiten kwam was het INEENS helemaal wit!! En brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr KOUD!! De hele wereld werd er blij van, iedereen kwam ineens naar buiten???.....! Ik zag kinderen op houten dingen van een berg naar beneden komen, Ik zag ineens heel veel mensen op straat, normaal  zie je alleen de notoire hondenbezitters maar nu ook gewone mensen.. Wij waren al buiten met z'n vieren . Eerst maar eens even de boel rustig tot mijn billen door laten dringen, Nadat ik op moest staan van mijn vrouwtje liepen we verder. Bij het water mag mijn zus altijd los, ik niet want ik luister (nog) niet goed. Mijn zus was helemaal blij en ging rennen, ik ook hoor want mijn vrouwtje rende gewoon met ons mee! Daarna kreeg ze het weer op haar heupen en kwam de camera weer tevoorschijn, zucht, okeee
Mohhhguhhhhhhhhhhh,..... Althans, dat was het vanmorgen toen ik wakker gemaakt werd. Ik had een rustig nachtje achter de rug waar ik veel had om over na te denken. Ik, Bibi, was namelijk gisteren naar de dokter geweest.  Mijn zus was ook mee hoor maar die mocht alleen maar kijken hoe ze mij te grazen namen. Ik moest namelijk naar de dokter omdat ik nog steeds zo'n jeuk heb/had en mijn achterpoten inmiddels roodbruin ( met bulten) i.p.v. spierwit zijn. De dokter vond het echt niet grappig dat het na al die weken en volledig andere voeding, nog niet beter geworden was dus begon hij meteen met een scherp dingetje over mijn huid te schrapen. Ik dacht dat hij helemaal gek geworden was!  IK probeerde nog tegen te werken maar had geen schijn van kans want  mijn baasje had mij goed vast. Nadat de dokter had vastgesteld dat hij geen rare parasieten kon vinden  maar dat het toch wel erg heftig was, kreeg ik een pil om in te nemen  (ov

En toen hadden wij er een baby bij..

We zijn in verwachting! We zijn in verwachting van een meisje, een lief babymeisje van, nu, 8 weken oud, het uiterlijk van een koe heeft en zonder mama is opgegroeid. Dit verhaal gaat over een klein Frans Bulldogje, wit met zwart en de grootste knuffelkont die er is. Ik had haar al een poosje in de gaten en, van de week, na uitgebreid overleg met Ruud, hebben we besloten om te reageren. Wij zijn al een tijdje bezig om te kijken naar een bulletje er bij voor Sophie omdat Sophie de laatste lange tijd helemaal niet in haar element is. Zij is regelmatig ziekerig, is heel slaperig, eet slecht en mist gewoon een maatje. Dit weten wij omdat zij heel anders was toen Tyson hier logeerde en ook als Rocky hier is heeft zij het heel druk ( dan weer iets te druk). Goed, het kleine Franse bulletje... Na reageren en wat onderhandelingen per mail zijn we gisteren gaan kijken bij deze drol. We kwamen binnen en werden zeer warm onthaalt door papabull en nog een soort van r